Kartograficzne metody prezentacji

...rozdział w budowie...

Przedstawienie trzeciego wymiaru na mapach, od zawsze było sporym wyzwaniem dla każdego kartografa. Poniżej znajduje się otwarte zestawienie metod prezentacji rzeźby terenu, począwszy do najprostszych i najbardziej prymitywnych, do stosowanych współcześnie, przy użyciu oprogramowania komputerowego:

• Metoda 'głów cukrowych' (ang. sugar loaves) - najbardziej prymitywna metoda przedstawiania rzeźby terenu, dominująca na mapach z przed XVIII w. Do tego czasu rzeźba terenu na mapach przedstawiona była jako ciągi i szeregi wzniesień (przypominające z wyglądu głowy cukru), które ukazywały wyłącznie ich dwa wymiary - długość i szerokość.

• Metoda kopczykowa (ang. hachures) (należąca do grupy metod perspektywicznych) - zaproponowana przez austriackiego oficera, Johanna Georga Lehmanna, w 1799 r.

Mapa Jeziora Bodeńskiego z rzeźbą terenu przedstawioną za pomocą metody kopczykowej

• Kreskowanie

Mapa Tatr i Podhala z rzeźbą terenu przedstawioną za pomocą metody kreskowania

• Cieniowanie

• Cieniowanie barwne

• Metoda poziomicowa

• Metoda hipsometryczna

• Linie szkieletowe - przedstawiają układ grzebietów i dolin na rysunku poziomicowym

• Metoda punktów wysokościowych

• Mapy spadków

• metoda Raisza (perspektywiczna), powstała w 1931 r. 

• metoda Tanaki (poziomicowa), powstała w 1951 r.

• Blokdiagram

• Georama - rodzaj panoramy ukazującej obraz Ziemi

Georama 'Great Globe' Jamesa Wylda z 1851 r.

• Mapa plastyczna (trójwymiarowy obraz powierzchni Ziemi istniejący fizycznie). Największą plastyczną, fizyczną mapę świata (cywilną), można zobaczyć tutaj.

• Numeryczny Model Terenu

• Interaktywne sceny 3D (w oprogramowaniu GIS) - tutaj przykład.

• Mapy wykonane w technologii rzeczywistości rozszerzonej

animowany Numeryczny Model Terenu z udrapowaną mapą topograficzną